ηχοποντώ

(ποιητ.τ.) εκπέμπω ήχους, ηχοβολώ, αντηχώ («ηχοποντεί στον άπειρο και καθαρόν αέρα», Σολωμ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ήχος + -ποντώ < πόντος (πρβλ. κατα-ποντώ)].